آسم واژه­ای یونانی است و بیانگر بیماری است که در آن علایم مکرر سرفه، تنگی نفس همراه با خس خس سینه و احساس خفقان وجود دارد.

 

حمله آسم:

وقتی شدت علایم آسم از حد معمول بیشتر شود به آن حمله آسم اطلاق می گردد. همه حملات آسم مشابه نیستند و شدت های متفاوتی دارند. بعضی از آن ها می توانند انقدر شدید باشند که سبب مرگ می شود. بنابراین حمله آسم از اورژانس های پزشکی است. با درمان و کنترل روزانه آسم، پیگیری های منظم و دوری از عوامل محرک می توان از حملات بیماری جلوگیری کرد.

یکی از وظایف مهم مسؤول مراقبت های بهداشتی در ارتباط با بیماران آسمی، آموزش علایم هشدار دهنده وقوع حمله آسم به کودک بیمار و خانواده او است.

علایم حمله آسم عبارتند از:

1. بدتر شدن پیش رونده سرفه، خس خس سینه، تنگی نفس و یا احساس فشردگی قفسه سینه

2. هرگونه سختی در نفس کشیدن در حین راه رفتن و صحبت کردن

3. غیبت از مدرسه به خاطر تشدید علایم بیماری

4. نیاز به استفاده زیاد از داروی تسکین دهنده؛ سالبوتامول در روز یا شب یعنی بیشتر از 2 بار استفاده از افشانه سالبوتامول در هفته

5. کاهش در عدد ثبت شده توسط نفس سنج یا پیک فلومتر به کمتر از مقدار طبیعی بیمار همچنین باید علایم یک حمله آسم شدید را سریعاً شناسایی کرد.

علایم حمله آسم شدید عبارتند از:

1. تنگی نفس شدید، تنفس سریع

2. خس خس پیشرونده

3. استفاده از عضلات فرعی تنفس به صورت داخل کشیده شدن پوست قفسه سینه و عضلات بین دنده ای

4. ناتوانی در بیان حتی یک جمله

5. افت سطح هوشیاری و ایجاد خواب آلودگی

6. کاهش در عدد ثبت شده توسط نفس سنج به کمتر از نصف مقدار طبیعی بیمار

7. کبودی لب ها و انتهای انگشتان دست و پا/ دکتر نگار میرزاد-مسوول واحد مبارزه با بیماریهای غیرواگیر مرکز بهداشت شهدای والفجر